ALBANOLOG UBIJEN JER JE REKAO ISTINU: Skenderbeg je Srbin po krvi i nasleđu, Albanac je samo u mitu (VIDEO)

Jedna od najkontroverznijih figura balkanske istorije, Đurađ Kastriotić, poznat u kolektivnoj svesti kao Skenderbeg, vekovima je bio predmet rasprava i polemika, naročito u kontekstu njegovog nacionalnog identiteta.

Dok se u savremenoj albanskoj državnoj ideologiji i školstvu tretira kao stub nacionalnog identiteta, sve više dokaza iz pera ozbiljnih naučnika ukazuje na jednu drugu, istorijski utemeljeniju istinu: Skenderbeg nije bio Albanac, već Srbin, i to po ocu i po majci.

Prava krvna linija: Srpska aristokratija u korenu

Prema brojnim izvorima koje danas potvrđuju i savremeni istoričari, među njima i kanadsko-albanski istoričar dr Osli Jazexhi, Skenderbeg je rođen u pravoslavnoj, srpskoj plemićkoj porodici.

 

 

Njegov otac, Jovan (ili Ivan) Kastriotić, bio je feudalni vladar oblasti Matije u današnjoj Albaniji, a njegova majka Vojislava bila je poreklom iz moćne srpske porodice Branković, u srodstvu sa vladarskim domom Srbije. Sama imena u njegovoj porodici, Đurađ, Konstantin, Repoš, Jovan, nedvosmisleno ukazuju na pravoslavno srpsko nasleđe.

Ovaj zaključak ne dolazi samo iz srpskih izvora, već i iz uvida albanskih intelektualaca.

Pokojni Ardijan Klosi, jedan od najuglednijih albanskih albanologa, javno je tvrdio da je Skenderbeg bio Srbin, i to ne samo po krvi već i po duhovnosti.

Klosi je na osnovu opsežnog istraživanja srednjovekovnih izvora ustanovio da se Skenderbeg nikada nije istinski islamizovao tokom boravka u Osmanskom carstvu, već se po povratku u svoje zemlje vratio pravoslavlju.

Njegov otac, kao i brat, završili su život kao monasi u srpskom manastiru Hilandaru na Svetoj Gori, što dodatno potvrđuje pravoslavnu, srpsku orijentaciju porodice Kastriotić.

Albanski mit i osmanska realnost

Da bi se razumelo kako je Skenderbeg, Srbin iz plemićkog roda, postao simbol albanskog identiteta, potrebno je osvetliti istorijski kontekst nastanka moderne albanske nacije.

Dr. Osli Jazexhi ističe da su savremeni Albanci u velikom procentu potomci islamizovanih i kasnije albanizovanih Srba i drugih balkanskih hrišćana. Prema njegovim analizama, čak i savremena albanska prezimena imaju pretežno osmansko, odnosno tursko poreklo, dok su lična imena često arapska ili persijska.

Genetska istraživanja idu u prilog ovoj tvrdnji, pokazujući da je albansko stanovništvo severne Albanije i Kosova i Metohije mahom srpske genetike i razlikuje se od onih na jugu koji su genetski bliži Grcima.

Moderni albanski identitet, tvrde istoričari poput Jazexhija i Kaplana Burovića, nije prirodan produžetak ilirske prošlosti, već rezultat višedecenijske osmanizacije, a potom i nasilne ideološke izgradnje nacije tokom XX veka.

Ideja da su Albanci potomci Ilira nema naučnog temelja, ali je korišćena kao politički instrument, posebno u vreme Envera Hodže i njegovih sledbenika, poput Ismaila Kadarea, da bi se stvorila što dublja distanca prema Srbima i ostalim hrišćanima Balkana.

Ćutanje i progon naučne: Platio glavom jer je rekao istinu

Ardijan Klosi, koji je pokušao da uvede istinu u albanski javni diskurs, platio je za to visoku cenu.

Njegova iznenadna smrt 2012. godine proglašena je samoubistvom, ali mnogi, uključujući uglednog albanologa Kaplana Burovića, koji je tražeći početke albanske nacije našao sopstvene korene, tvrde da je reč o ubistvu.

Burović je otvoreno optužio enverističku mafiju da stoji iza smrti Klosija, ističući da je Klosi planirao da nastavi rad na demistifikaciji albanske nacionalne mitologije, pre svega kroz reviziju školskih udžbenika i javno priznanje da Skenderbeg nije bio Albanac.

- Smrt majke ne vodi čoveka u samoubistvo u 55. godini, s porodicom, ženom i decom, i preko svega kao ateistu i intelektualca visokog ranga...Sve su laži, koje imaju isti cilj: maskiranje istine da je dr Ardian Kljosi ubijen od enverističke mafije, koja je proganjala i proganja sve nas koji se nismo slomili i nismo se stavili u njenoj službi - napisao je Burović tada.

Njegove reči dobile su težinu u svetlu oproštajnog pisma koje je Klosi ostavio, u kojem nije bilo ni traga očajanja i čiji sadržaj je bio veoma  kontroverzan. Mnogi su to protumačili kao da je nateran da napiše pismo i da je poziva da se istina otkrije.

Heroj Srba, otet mit Albancima

Skenderbeg je ratovao protiv Osmanlija kao hrišćanin, pozivajući se na savez sa hrišćanskim evropskim silama, a ne kao nacionalni borac za albanski identitet koji tada nije ni postojao.

On je kao vođa Lige iz Leže bio personifikacija panhrišćanskog otpora, a ne etnonacionalne borbe. Nikakva svedočenja iz XV veka ne ukazuju na to da je Skenderbeg sebe smatrao Albancem, niti da je govorio nekim tada definisanim albanskim jezikom. Njegova prepiska sa evropskim dvorovima bila je na latinskom, grčkom i srpskom jeziku.

Zato sve više savremenih istraživača traži reviziju istoriografije, ne iz političkih pobuda, već iz potrebe za akademskom čestitošću. Srpska istorija, naročito ona srednjovekovna, puna je ličnosti koje su prisvojene, reinterpretirane ili jednostavno prepisane. Skenderbeg je, po svemu sudeći, samo najpoznatiji među njima.

Dok albanske elite i dalje grade nacionalni identitet na mitovima koje su oblikovali komunisti i nacional-romantičari, vreme neumitno iznosi na svetlost istinu koju ni politička propaganda ni istorijski revizionizam ne mogu zauvek sakriti: Đurađ Kastriotić – Skenderbeg bio je pravoslavni Srbin, sin srpskih roditelja, monaških predaka, borac za hrišćanstvo, a ne za albansko ili ilirsko ime.