Preminuo dr Marko Popović, arheolog velikog talenta i plodni pisac

Foto: facebook.com/Goran Vesić

Marko Popović

Marko Popović je rođen 1944. godine u Užicu. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu diplomirao je 1966. godine, magistrirao 1971, a doktorirao 1980. godine.

Profesionalnu karijeru započeo je 1968. godine u Zavodu za zaštitu spomenika kulture grada Beograda, za koji ostaje vezan tokom cele svoje karijere, kako učešćem u realizaciji niza konzervatorsko restauratorskih projekata na Beogradskoj tvrđavi i kao predsednik Upravnog odbora, tako i osnivanjem i uređivanjem časopisa Nasleđe. U Arheološki institut dolazi 1976. godine i u njemu ostaje sve do odlaska u penziju 2011. godine. Pored toga što je rukovodio brojnim istraživačkim projektima, godinama je vodio i naučnu politiku Arheološkog instituta u svojstvu predsednika Naučnog veća.

- Penzionisanje nije označilo kraj njegove karijere. Mnoge velike poslove uradio je u prethodnoj deceniji, pri čemu se ističu impresivni rezultati istraživanja i konzervacije Novog Brda, tim pre što su se ti radovi odvijali u složenom političkom ambijentu - naveo je Vesić u objavi na Fejsbuku.

Marko Popović je bio posvećen istraživanjima na području Raške, Novog Pazara i Sjenice – centralne oblasti srednjovekovne Srbije, proučavanju fortifikacija koje je pretočio u publikacije o Užičkom gradu, Magliču i Novom Brdu.

Poseban tematski krug u naučnom radu Marka Popovića čine istraživanja sakralnih kompleksa – kako manastirskih celina tako i pojedinačnih crkvenih zdanja, počev od crkvenog kompleksa u Paniku kod Bileće i Sv. Petra kod Trebinja, prekoistraživanja srednjovekovne Mitropolije u Beogradu, Kumanice na Limu, crkve Sv. Nikole u Staničenju i katedrale grada Novog Brda. Obavio je sistematska arheološka istraživanja kompleksa manastira Studenice, koja su omogućila celovit uvid ne samo u nastanak i razvoj tog znamenitog svetilišta nego i u pojedine aspekte života njegove monaške zajednice tokom srednjeg veka.

Foto: Tanjug/T. RADOVANOVIĆ

Goran Vesić

- U svojoj pola stoleća dugoj karijeri obavljao je različite stručne i društvene funkcije. Bio je predsednik Srpskog arheološkog društva (1987–1990), predsednik Upravnog odbora Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda (do 2010) i predsednik Komisije za spomenike od izuzetnog značaja i srpska kulturna dobra u inostranstvu pri Ministarstvu kulture (2008–2013) bio je urednik časopisa Nasleđe,edicije Singidunum, Zbornika Narodnog muzeja i član redakcije časopisa Saopštenja. Zapažen doprinos dao je kao član redakcija Novopazarskog zbornika (1982–2007), Starinara (1997–2016) i posebnih izdanja Arheološkog instituta. Bio je član Odbora za istoriju Bosne i Hercegovine SANU - kaže Vesić.

Za svoj naučni rad i ukupan angažman na očuvanju i prezentaciji srpskogkulturnog nasleđa stekao je ugledna priznanja. Dobio je tri puta Oktobarsku nagradu grada Beograda: 1974, 1976. (kolektivna) i 1983. godine. Dobitnik je i Aprilske nagrade grada Beograda 2005. godine (sa V. Bikić), zatim nagrade grada Užica "S. Penezić – Krcun" 1989. godine i Nagrade grada Novog Pazara 1985. godine. U februaru 2018. odlikovan je ordenom Krune I stepena, godine 2019. uručena mu je Velika povelja grada Užica, a u februaru 2020. odlikovan je Sretenjskim ordenom III stepena za naročite zasluge u oblasti kulture.